Hoi hoi, daar ben ik weer na een druk maar geweldig weekje.

Mijn vorige bericht ging over wat ik nou precies deed bij X-Suba. Na deze drukke maar leerzame week hebben we het afgelopen week iets rustiger aan gedaan. Ik heb me vooral bezig gehouden met het opstellen van een aantal documenten, bijvoorbeeld contracten en brieven voor universiteiten om stagiaires te werven. Door deze rustige week hadden we veel energie over voor het weekend. Hier heb ik dan ook optimaal gebruik van gemaakt.

Jinja staat bekend als DE activiteiten hoofdstad van Jinja, de stad heeft deze naam gekregen omdat er veel activiteiten te doen zijn door dat het gelegen is aan de Nijl. Vrijdag hebben Sebas en ik onze dag besteed aan raften. We werden om half 9 opgehaald en naar het raftbedrijf gebracht, hier kregen we ontbijt en wat uitleg over hoe de dag zou gaan verlopen. Na alle informatie, een reddingsvest en een mooi geel helmpje te hebben gekregen, zijn we vertrokken naar het startpunt. In totaal waren we met 10 mensen, een groep Zweden, Sebas en ik. Eenmaal aangekomen bij het startpunt kregen we te horen dat de Zweden bij elkaar bleven en wij met zijn twee even moesten wachten op twee andere mensen die vanuit een andere plek kwamen. Nou helemaal prima, lekker met zijn 4 in een bootje. Ze vroegen aan ons of we de makkelijke, milde of crazy route wilde, die beslissing was snel gemaakt. Natuurlijk de crazy route, raftlevel 5 (het hoogste niveau zonder pro te zijn)! Maar al snel kwam de gedachte in ons op, wat nou als die andere twee de makkelijke route wilde.... Naja dan hadden ze maar pech. Na een tijdje kwamen er twee mannen aankomen, waarvan een een go-pro om zijn pols had zitten. Die gedachte van de makkelijke route ging al snel weg haha. Het waren twee Amerikanen die elk jaar een reisje gingen maken met wilde activiteiten, dit jaar dus raften op de Nijl. We werden voorgesteld aan onze leider (Nassau) en de instructie kon beginnen, wat moet je doen als de boot omkiept etc. Nou helmaal klaar voor de tocht, konden van onze eerste rapid af. Dit was een niveau 5 rappid, dus lekker om mee te beginnen. En ja hoor meteen kiepte onze boot volledig om en kwam ik natuurlijk weer onder de boot terecht. Eenmaal onder de boot uit gekomen konden we er weer in klimmen en onze tocht vervolgen. De volgende rapid lag op 15 minuten peddel afstand, dus na onze armspieren getest te hebben, konden we van de tweede af gaan. En ja hoor iedereen viel weer uit de boot, maar op de een of andere manier wist ik in een paar seconden tijd meters weg te zijn van de boot terwijl de rest er nog in de buurt was... Voor de veiligheid vaarde er allerlei Kajaks mee die je uit het water viste als je van je boot weg was. Dus hangend aan een Kajak hadden ze mij naar de Safety boot gebracht, omdat deze het dichtste bij was. Dus lekker genietend van het zonnetje kon ik mijn bootgenootjes zien struggelen met op de boot zien te komen. Hoor ik op een gegeven moment iemand heel hard Lise roepen. Bleek dat die Amerikaan te zijn die mij nog steeds kwijt was, dus ik maar even zwaaien. Eenmaal weer overgestapt te zijn op mijn eigen bootje, hebben we flink kunnen lachen om het feit dat ik zo ver weg was in zo'n korte tijd. Ohja en nog een dingetje, de Kajak man had mijn peddel nog. Dus opnieuw kon ik lekker van het zonnetje genieten, terwijl de rest hard aan het peddelen was. Want opnieuw duurde het een kwartier voordat we bij de volgende rapid aankwamen. Nassau had me hierdoor uitgeroepen tot queen of the boat, dus dat kreeg ik nog de hele dag te horen haha. Eenmaal me peddel terug en aangekomen bij de volgende rapid, vlogen we opnieuw uit de boot. En ja hoor, rara wie belandde er weer onder, precies Lise Janssen. Normaal niet zo erg, want je duwt de zijkant omhoog en je bent er weer onder uit. Maar deze keer hing iedereen al aan de zijkant van de boot, dus onmogelijk om op te tillen. Gelukkig heb je gewoon ruimte om adem te halen onder de boot. Maarja toch best lullig als je er niet uit kan. Dus ik met mn armpje proberen buiten de boot te komen en lopen zwaaien, had de Amerikaan me weer gevonden en riep meteen MENSEN LISE ZIT ONDER DE BOOT. Dus hun de boot optillen en ik was weer bevrijd haha. Nou weer in de boot geklauterd en door naar de laatste rapid voor de lunch. Nassau vertelde ons dat we een stukje over het land moesten lopen, omdat je anders in een rapid niveau 6 terecht kwam, wat dus alleen voor de professionele rafters is. Dus eenmaal op het land aangekomen, kijkend naar de rapid niveau 6 snapte we heeeeel goed waarom wij hier niet door gingen. Dat zou onze dood zijn geworden haha. Het was de bedoeling dat wij halverwege dat ding er weer in gingen, want daar was het niveau 2 of 5, dat konden we kiezen. Voor 5 had je 50% kans om er in te blijven zitten, maar moest je helemaal naar links en voor 2 had je 95% kans om er in te blijven zitten. Nou wij natuurlijk vol enthousiasme jaaa dan pakken we die van 5. Nassau vond het een goed plan, maar er zaten wel een paar dingen aan. We moesten daarvoor helemaal naar links, nou prima geen bezwaar. We wisten toen alleen nog niet dat we helemaal aan de rechterkant in het water gingen... Ohja en nog een dingetje, we moesten alles behalve in het midden belanden. Nou wij als een malle peddelen om links te komen, maar de stroming ging zo hard dat het onmogelijk was. Dus zodra je het land losliet stroomde je omlaag. Dus al snel kiepte de boot weer om en werd ik er helemaal uitgezwiept, natuurlijk precies in het gedeelte waar we niet terecht moesten komen . Al snel snapte ik waarom we dat stuk moesten vermijden, je kwam namelijk in een spiraal terecht. Dus na heel veel rondjes onder water, werd ik er midden in de stroming uitgevist. Dus weer hangend aan een Kajak (dezelfde gast als eerst, dus we hadden maar even kennis gemaakt) de stroming uit zien te komen en bij de safety boot gedumpt. Toen zag ik hoe ver iedereen was meegenomen door de stroming, dus ik vroeg waarom ze mij er al eerder uit hadden gevist en hun niet. Dat bleek dus te komen doordat ik in die spiraal terecht was gekomen en in de verkeerde stroming zat. Maar perfecte timing voor de lunch, iedereen kon bijkomen en laten bezinken wat er zojuist was gebeurd haha. Na een heerlijke lunch konden we weer verder. Maar de Zweedse groep wilde zich opsplitsen, de meisjes in die groep wilde ipv de milde route de makkelijke route en de jongens wilde juist de crazy route. Dus uiteindelijk zaten we met 9 mensen in een bootje, Lise en 8 mannen. Ze snapte niet hoe het kon dat ik niet bang was zoals die andere meisjes, toen gaf Sebas ze een verklaring: Lise kent geen angst, alleen voor spinnen. Goede verklaring . Nou door naar de volgende rapid, we wisten niet wat er gebeurde maar we wisten hem te overwinnen. WE ZATEN NOG IN ONZE BOOT, dat was een peddel highfive waard en ook de volgende wisten we weer te overwinnen. Nou toen hadden we nog één rapid te gaan, genaamd de Nile Special. We mochten kiezen of we er van af wilde zwemmen of in de boot. Dus we vroegen aan de nieuwe leider (Asraf) wat hij zou doen. Zijn antwoord was beide, na een hele verklaring die duidelijk maakte dat het onmogelijk was om in de boot te blijven zitten bij deze rapid gingen we toch maar in de boot er van af. Nou al snel vlogen we de lucht in met boot en al, zo hoog dat ik de tijd had om naar beneden te kijken en te bedenken oké daar ga ik dus vallen. Dat is op heel veel mensen en heel veel peddels... En ik dacht naja ik zal de gelukkige wel weer zijn om onder de boot terecht te komen, dus helemaal voorbereid viel ik in het water. Eenmaal weer boven water, opende ik mijn ogen en het was licht. Ik zat niet onder een boot . Het was me dan eindelijk gelukt om goed het water in te vallen haha. Al snel had ik door dat ik helemaal achteraan zat, dus tijd om te zwemmen, ofja zwemmen was niet nodig. Lekker drijvend door de Nijl wist ik op een onverklaarbare wijze iedereen in te halen totdat ik opeens voorop zat i.p.v. achteraan. Ze vertelde me de hele tijd dat ik naar links moest zwemmen, maar hoe hard ik ook probeerde ik bleef maar in dezelfde stroming en ging alleen vooruit i.p.v. naar links. Dus toen de stroming eindelijk verminderd was en ik links was aangekomen. Zeiden ze dat we weer terug moesten naar rechts... Maar ach, niks mis met lekker zwemmen in een warme rivier. Nou dit was dus een heel avontuur, maar wat was het geweldig!! Elke blauwe plek en liters Nijl water i.p.v. Nijl bier was het zeker waard. Ohja en de foto's die zijn gemaakt: i love them! Ik zal ze laten zien als ik weer thuis ben. Want de wifi hier is helaas te zwak om ze te uploaden. Eenmaal weer bij het huisje aangekomen, konden we ons gaan voorbereiden op een avondje stappen, ofja een paar biertjes doen wat veranderde in een geniale avond.

De zaterdag bestond uit 4 vergaderingen en bijkomen van de avond daarvoor. Het werd dus een rustig avondje, want ik moest me voorbereiden op de dag erna. Zondag ging ik namelijk Bungee Jumpen!!! Met prachtig uitzicht, hing ik boven de Nijl aan een touwtje zwaaien. Ik kan dus wel zeggen dat mijn weekend gewoon in één woord GEWELDIG was. Ik heb van elke seconde genoten en kan weer twee dingen van mijn bucketlist afstrepen!

En dan is nu mijn laatste week alweer aangebroken, wat gaat de tijd toch snel! Deze ben ik helaas iets minder begonnen. Gisteren heb ik de hele dag ziek op bed gelegen, maar dat is alweer over. Dus waarschijnlijk gewoon iets verkeerds gegeten ofzo, niks om je zorgen over te maken. En verder ga ik deze week nog even flink genieten van het mooie weer, de laatste dingen voor X-Suba afronden en natuurlijk mijn verjaardag vieren. Dan ga ik nu weer verder met het plannen van mijn verjaardag. Ik spreek jullie snel weer!